Op vrijdag 7 januari werden we voor onze nieuwjaarsborrel gastvrij ontvangen ten huize van Irmgard, Gravin van Zee en Bos. Na mijn korte nieuwjaarsspeech hieven we het glas op een gezellig hoedenjaar 2011, het jaar waarin we ons eerste lustrum zullen vieren. Irmgard, Gravin van Zee en Bos, had met Ans, Gravin van Egmond en Oranje voor een lekker hapje en drankje gezorgd. We zijn 2011 goed begonnen.

Queen Antoinette

Gezeten met z’n elven rond een stamtafel in “Mezza Luna”, voor een praatje en een hapje, wat zeker geen gestampte pot was, en waarbij twee Haarlemse lekenzusters Ella en Nera ook aangeschoven waren om de fijne kneepjes, oftewel geheimen te horen hoe je een club leuk kunt runnen en liefst zo dat het ledental niet meer te overzien is en een afsplitsing noodzakelijk wordt. Het lijkt op een olievlek, zo zelfs, dat alle Nederlandse vrouwen straks met rode hoedjes rondlopen. Heel gunstig want dan worden wij niet meer aangehouden en ondervraagd over het hoe en waarom. Verder moet je voldoen aan kledingvoorschriften, waarvan één van ons daar heel bewust mee bezig is en dat is ons aller kunstzinnige Ans, hulde Gravin. En nu tot de volgende “Wein, Weib und Gesang” in het zeer sfeervolle “Oude Raadhuis”.

Joke, Markiezin van Haver tot Gort

Op dinsdag 15 maart gingen acht dames (waaronder één met ’n scootmobiel) van ons chapter met de trein naar Purmerend om o.a. een bezoek te brengen aan het Purmerends Museum. Het museum is toegankelijk voor bezoekers die minder goed ter been zijn.

Het museum is vooral bekend om zijn grote en fraaie collectie Jugendstil aardewerk.

Op dinsdag is er warenmarkt in het centrum dus was het druk en gezellig. Toevallig had een winkelier zijn etalage opgemaakt in rood en paars. Dat was de eerste stop op weg naar de happerij ‘t Hoedje van de Koningin. Er werd wat gepast en gekocht en verpakt in een mooie rode schoudertas die één van onze dames toch wel erg goed kon gebruiken. Op naar de koffie. Het was erg druk in ‘t Hoedje maar er was toch nog een plek voor ons rode hoeden gezelschap. Na de koffie en een broodje liepen we naar de overkant voor het museum. Onderweg werden we staande gehouden door de persfotograaf van het N.H. Dagblad, hij moest toevallig een fotoreportage maken van het museum en natuurlijk moest er van ons ook een foto gemaakt worden op de trap van het oude Gemeentehuis waarin nu het Purmerends Museum is gevestigd.

Om 14.00 uur stond de gids al klaar om ons rond te leiden over de drie verdiepingen.

In de periode 1895-1907 was Purmerend een centrum voor de fabrieksmatige productie van sieraardewerk. De plateelbakkerijen van Brantjes, Haga, Vet en Huisenga maakten vazen, beelden, tegeltableaus en serviesgoed van gerenommeerde ontwerpers zoals August Falise, Chris van der Hoef, Chris Lanooy en Henri Teixeira de Mattos. Dit alles tentoongesteld in verschillende vitrines.

Op de bovenverdieping is een presentatie gewijd aan de bekende architecten Oud en Mart Stam, beiden in Purmerend geboren en de graficus Jac. Jongert, een pionier in het ontwerpen van huisstijlen zoals o.a. voor van Nelle te Rotterdam.

Op de zolderverdieping kun je de geschiedenis van de stad en haar omgeving leren kennen met o.a. de polders. Het museum geeft met afbeeldingen, prentbriefkaarten, voorwerpen en maquettes een levendig beeld van het karakter, de bedrijvigheid en de ontwikkeling van de stad. Tevens stonden er een aantal prachtige arrensleeën, veelal geschonken door de purmerendse bevolking.

Op de weg terug naar het station hebben we nog wat gedronken op de Koemarkt. Iedereen vond het een geslaagde dag, het weer was ons goed gezind, de treinreis is voorspoedig verlopen en alles was scootmobiel toegankelijk.

Aan het eind van de dag herinnert men zich de

Momenten die de herinnering waard zijn

Een moment waarin tijd niet bestaat

Genieten en ontspannen tegelijk

Danny, Gravin van Struweel

Op voorstel van Wietske, Famke fàn de Friese Wâlden, reden wij op deze zonovergoten zaterdagmiddag naar Den Oever. Daar werden we ontvangen in de ludieke en intieme theesalon “Het Theeater” door Trien en Trui.

Na een korte speech van mij en het overhandigen van speciaal voor deze gelegenheid gemaakte rode hoeden bonbons, hieven wij het glas op 5 jaar veel hoedenplezier.

Daarna genoten we van de luxe high tea met soep, hartige hapjes, sandwiches, scones met de enige echte “Rodda’s Clotted Cream from Cornwall” en als slot een overdaad aan zoet. Wij dronken daarbij onbeperkt thee met bijzondere namen als b.v. “Perzikzachte billen”, “Anti rimpel”, “Ik wil rust”, “Skeurt ‘r deur “, “Ik wil rust“, “Een zoodje erremoed“, “Helegaar een pracht!“. Dit alles werd geserveerd door Trien en Trui

Tussen de gangen door vertelde Trien haar verhalen en hield een verkooppraatje voor het bijzondere comfortabele jaegerondergoed.

We kunnen terugzien op een geslaagde viering van ons vijfjarig bestaan.

Queen Antoinette

Op uitnodiging van de Bossche Ladies stapten wij om 09.07 uur in de trein naar ‘s Hertogenbosch. Op het station werden we verwelkomd door Queen Marijke en een aantal van haar chaperettes. Na de koffie met Bossche Koek liepen wij met de gids naar Jan de Backer. Hij vertelde ons hoe deze beroemde koek gebakken werd volgens eeuwenoud traditioneel recept. Bij de “Bossche koek wandeling “ hoorde ook kennismaken van deze koek met een glaasje dessertwijn. We kregen een receptenboekje gebaseerd op de echte Bossche koek.

We “moesten “ natuurlijk even een kaarsje branden bij Maria in de St.Jan.

Daarna was er tijd voor een heerlijke sandwich.

Na de lunchpauze kregen we een rondleiding in “het Zwanenbroederhuis” van de illustere Lieve Vrouwe Broederschap sedert 1318 gevestigd in ’s-Hertogenbosch

Op weg naar Cinq ontmoetten wij op de Parade een groep Belgische dames.

Bij Cinq dronken we als slot van deze gezellige dag nog een glaasje.

Hier namen wij hartelijk afscheid van onze Bossche vriendinnen en we spraken af dat zij in 2013 een tegenbezoek zullen brengen in Castricum.

Lady Dorette en Lady Dieuwerke bedankt voor de organisatie.

We hebben veel (dubbele) vreugde gedeeld vandaag.

Queen Antoinette

De vooruitzichten voor een droge dag waren ver te zoeken. Toch waren we nog met z’n negenen. We verzamelden in de duinen bij Heemskerk om ons de spelregels van het klootschieten eigen te maken. Zelfs Henriëtte had de moeite genomen om op haar scootmobiel te komen, toch een aardige 30 km bij elkaar. Petje af. Op de parkeerplaats stond de bus van Anneke met open klep en de kampeertafel was al neergezet met daarop de koffie, iets lekkers en een lekker likeurtje. “Wat moet die kinderwagen daar?” vroegen wij ons af. Maar natuurlijk, die diende om de spullen, zoals grondzeil, broodjes, koffie, flessen likeur e.d. mee te nemen de duinen in. Een heel goed idee. Wat is het toch handig als Anneke als vrijwilligster werkt bij Mutathara. Zo kom je nog eens wat tegen wat je even kunt lenen.

Ans zeulde de kinderwagen voort en wij begonnen met het spel. We waren in twee teams opgedeeld en om te beurt gooiden wij de jeu de boulebal voor ons uit. Wie het verst kwam kreeg een streepje achter haar naam. Zo liepen wij voort, het pad af.

En toen kwamen de eerste spatjes wat overging in regen, daar stonden wij midden op het pad, in het bos. Gauw de paraplu op en het grondzeil kwam van pas en met behulp van de paraplu’s maakten wij onze eigen tent.

Dan maar weer een kopje koffie met een likeurtje, daar werd je lekker warmvan. Door al die nattigheid moesten we allemaal plassen, of het kwam van de koffie, dus liepen we het bos in. Er is nog een foto gemaakt van daarna die voor zichzelf spreekt.

Een krentenbol ging er ook goed in. Het was toch wel knus en er werd veel gelachen.

Toen het droog was vervolgden wij het pad totdat we bij een open plek aankwamen. Daar stond ook een bank en het meegebrachte picknickkleed werd neergelegd. Anneke en Elly hadden voor ons een lekker stokbroodje ‘gezond’ gemaakt en met een bekertje sap of karnemelk aten we ons broodje op. Toen begon het weer te regenen en zaten we weer onder het tentzeil.

We wachtten de bui af en liepen terug naar de auto. Tot besluit hebben we nog even bij de Patataloog een laatste versnapering genomen. Iedereen was vol lof over de organisatie, Anneke en Elly, en het klootschieten alhoewel ik nog steeds niet de juiste spelregels ken. Op de vraag wie de uiteindelijke winnaar is geworden antwoordde Anneke dat de strijd onbeslist was. Dus misschien nog eens voor herhaling vatbaar. Het waren een paar leuke uurtjes.

Danny, GravinvanStruweel

Na de kennismaking met De Red Bells van Zuid-Kennemerland en een heerlijk kopje koffie kregen we in twee groepen een rondleiding door dit interessante museum over de historie van de geestelijke gezondheidszorg gevestigd in het voormalige Haarlemse leprozen- pest en dolhuys. Het Dolhuys is een zogenoemd belevingsmuseum: het gaat niet om de verzameling spullen maar om ervaringen en meningen. Het Dolhuys wil laten zien dat de grens tussen gek en normaal soms uiterst dun is.

Tijdens de lunch werd nog nagepraat over de rondleiding en werden allerlei wetenswaardigheden betreffende onze chapters uitgewisseld.

De conclusie na dit uitstapje was zeer de moeite waard en aan te bevelen aan anderen.

Ondanks de mist waren we met 10 rode hoeden om van onze stamtafel te genieten.

Jacoba, Jonkvrouw van Crinoline tot Cul-de-Sac en Ans, Gravin van Egmond tot Oranje hadden van een oude hoed een totaal nieuwe creatie gemaakt. Hun hoeden werden alom bewonderd.

Tijdens het heerlijke buffet wisselden we steeds van plaats, zodat we iedereen even konden spreken

Na het eten gingen we voldaan naar huis.

Vol verwachting ………. kwam iedereen binnen.

Na een kopje thee/koffie met een prachtig versierde cupcake door onze Vice-Queen en Oueen en onder het genot van een glaasje kwam de dobbelsteen te voorschijn. De berg cadeautjes en de gedichten lagen te wachten op de eerst gegooide zes. Uit de ene stapel werd een presentje, uit de andere een rijm gepakt. Grote hilariteit bij het voorlezen, want het gedicht paste maar in een enkel geval bij het cadeautje.

Halverwege was een pauze, waarin we smulden van heerlijk eten, zoals de pompoensoep van Jacoba, Jonkvrouwe van Crinoline tot Cul-de-Sac, de tomatensoep van Nellie, nog zonder adelijke titel en allerlei kazen met stokbrood.

De dobbelsteensessie ging verder en tot slot werden alle Sint-rijmen nog eens voorgelezen, zodat het gedicht bij het bijpassende cadeautje terecht kwam.

Na Irmgard, Gravin van Zee en Bos bedankt te hebben voor haar gastvrijheid en een avond vol gelach keerden we huiswaarts.